Zwiedzając lub wypoczywając w okolicach Tarragony mamy możliwość korzystania z pięknych plaż, bogatej infrastruktury wypoczynkowej, zobaczenia wyjątkowych krajobrazów, smakowania wspaniałej gastronomii oraz win, poznania dziedzictwa kulturowego dzięki licznym zabytkowym budowlom z wielu epok. Co roku setki turystów przyciąga wybrzeże Costa Dorada z popularnymi kurortami Cambrils, Sitges oraz Salou. Za najładniejszą z dzikich plaż jest uznawana Cala Fonda znana również pod nazwą Waikiki.
Stolica prowincji, miasto Tarragona, skrywa liczne zabytki wiązane z historią starożytnej osady o nazwie Tarraco. Do najważniejszych wykopalisk archeologicznych wpisanych na listę UNESCO należą rzymski amfiteatr z II wieku n.e., ruiny wizygockiej bazyliki San Fructoso oraz romańskiego kościoła (XII w.), otoczone murami (III w. p.n.e.) miejskie forum (Foro Provincial de Tarraco). Zabytki z czasów Imperium można także znaleźć na peryferiach miasta. Warto zobaczyć akwedukt Puente del Diablo (I w. p.n.e.), łuk triumfalny Arco de Bará oraz wieżę Torre de los Escipiones.
Najważniejszą budowlą Tarragony z epoki średniowiecznej jest gotycka katedra wyróżniająca się wspaniałą fasadą, wieżą z dzwonnicą, ołtarzem, witrażami, dziedzińcem z kameralnym ogrodem i krużgankami. Jedną z atrakcji turystycznych miasta jest spacer po głównej alejce (Rambla Nova), na końcu której znajduje się punkt widokowy Balcón del Mediterráneo, dający możliwość zobaczenia pięknej panoramy morskiego wybrzeża.
Przyrodniczą atrakcją prowincji jest krajobrazowy park wielkiej delty rzeki Ebro - Parque natural del Delta del Ebro. Oferuje on spokój w otoczeniu dzikich plaż, lagun, ruchomych wydm, ciągnących się po sam horyzont pól ryżowych oraz kanałów. To również doskonałe miejsce do obserwacji dzikiego ptactwa morskiego (np. flamingów). Wędrówkę po terenie parku krajobrazowego najlepiej rozpocząć z półwyspu Punta del Fangar. Znajduje się tam dziewicza plaża, tkwiąca niczym pośrodku pustyni latarnia morska Faro del Fangar oraz ruchome wydmy objęte rezerwatem ścisłym.
Ważnymi zabytkami południowej prowincji Katalonii są klasztory leżące na szlaku opactw Cystersów czyli tzw. Ruta del Cister. Otoczony winnicami klasztor Monasterio de Poblet w 1991 roku został wpisany na listę UNESCO. Jego powstanie datowane jest na koniec XII wieku, chociaż Cystersi osiedlili się tutaj za sprawą hrabiego Barcelony Ramóna Berenguera IV już w 1149 roku. Budowla ta z zewnątrz przypomina prawdziwą twierdzę z grubymi, potrójnymi murami i dwunastoma obronnymi wieżami. Wewnątrz oprócz głównego kościoła można odnaleźć imponujący kompleks kaplic, pałaców, bibliotek, zielonych dziedzińców otoczonych krużgankami, fontann i budynków służących mnichom w ich codziennym życiu. W średniowieczu teren wewnątrz murów Poblet stanowił centrum kulturalne całej Korony Aragonii, między XIV i XV wiekiem obrano je jako miejsce służące za królewski panteon. Oprócz marmurowych sarkofagów władców i członków ich rodzin w innych grobowcach spoczywają prochy katalońskiej i aragońskiej szlachty oraz biskupów. Ze względu na rozmiary i bogactwo architektoniczne Monasterio de Poblet warto jest poświęcić na jego zwiedzanie większą część dnia.
Nieco wcześniej powstało inne opactwo Cystersów z klasztorem - Monasterio de Santes Creus w miejscowości Aiguamurcia. Posiada wiele podobieństw do opisanego wcześniej Monasterio de Poblet (wielu twierdzi, że jest nawet bardziej urokliwe) dlatego polecamy jego zwiedzanie przede wszystkim tym, którzy pragną przemierzyć całą Ruta del Cister. Na uwagę zasługuje znajdujący się w nim gotycki kościół, piękny dziedziniec, królewski pałac i... kolejny panteon władców Korony Aragonii. Miejsce to zachwyca harmonią i spokojem nie tylko w sferze architektonicznej ale także ze względu na współgrającą z nią przyrodą (klasztor jako jedyny na Ruta del Cister nie jest w dzisiejszych czasach zamieszkany przez zakonników).
Dla miłośników klimatu średniowiecznych miast szczególnie warte polecenia jest Montblanc. O jego wielkim znaczeniu w tamtej epoce przypominają liczne zabytki. Wyróżniają się szczególnie korpulentne mury uzbrojone w trzydzieści baszt. Znajduje się tutaj również wiele interesujących świątyń, warto jest zwiedzić reprezentujące architekturę gotycką: kościół Iglesia de Santa María la Mayor (którego budowy nie ukończono ze względu na wybuch epidemii dżumy) oraz konwent klarysek Santuario de la Serra. Z Montblanc wiąże się kilka ciekawych legend, w tym ta szczególnie istotna dla Katalończyków. Właśnie w tym miejscu miał pokonać smoka patron Katalonii - św. Jerzy (Sant Jordi). W okolicach jego święta (23 kwietnia) odbywa się trwająca ponad tydzień barwna fiesta nadająca miastu wyjątkowo średniowieczną scenerię (dekoracje, inscenizacje wykonywane przez ubranych w stroje z epoki mieszkańców, spektakle, nietypowa gastronomia).
Innym miastem, które nie rozczaruje miłośników zabytkowej architektury jest Tortosa. Nad miastem położonym na brzegach rzeki Ebro dominuje wielki zamek Castillo de San Juan. Powstał on na gruzach fortecy wzniesionych kolejno przez Rzymian i Maurów. Miasto w średniowieczu miało wyjątkowe militarne znaczenie o czym mogą świadczyć inne fortyfikacje znajdujące się na jego terenie. Rozmiarami imponuje również tutejsza gotycko-barokowa katedra z drewnianym, polichromowanym ołtarzem głównym z XIV wieku. Miasto może pochwalić się nie tylko zabytkowymi budowlami średniowiecznymi ale również późniejszymi, sięgającymi aż po sam modernizm.
Gratką dla ceniących wyjątkowość krajobrazów, legendarne miejsca i najwspanialsze wina są górzyste okolice wioski Cornudella de Montsant. Właśnie tam położone są winnice należące do słynnej apelacji winiarskiej D.O.Q. Priorat. Najbardziej spektakularnym miejscem jest opustoszała wioska Siurana de Prades, położona płasko na wapiennej skale z której można podziwiać widok płynącej w głębokiej, zielonej dolinie rzeki Siurana. Do jej zabytków należy romański kościół Iglesia de Santa María oraz ruiny arabskiego zamku. Warto wiedzieć, że w połowie XII wieku fortyfikacja ta stanowiła ostatni bastion muzułmański na terytorium Katalonii. Jeżdżąc samochodem po krętych drogach Prioratu warto zwrócić uwagę na spadziste tereny zajmowane przez winnice, gdzie winorośl rośnie na charakterystycznej, łupkowej glebie zwanej licorella.
